Een paardenslee met belletjes die voorbij glijdt, te midden van besneeuwde straatjes die feeëriek worden verlicht. We moesten twee keer met onze ogen knipperen voor we beseften dat we niet in Disneyland, maar Avoriaz zaten: het meest sprookjesachtige skidorpje van het Frans-Zwitserse skigebied Les Portes du Soleil
“Hier zijn kinderen de baas”, zo vertrouwt onze gids ons toe als we met de gondel aankomen in het centrum van Avoriaz. Daar blijkt al snel geen woord van gelogen. Weinig skistations zijn zó kindvriendelijk als Avoriaz, een van de twaalf dorpjes die samen het bekende gebied Les Portes du Soleil (650 km pistes) vormen. Avoriaz werd in de jaren zestig en zeventig speciaal voor de wintersport opgetrokken, maar was zijn tijd ver vooruit was. Dit gebied moest een plek van rust en betovering worden. Op maat van gezinnen en vooral zonder auto’s die je van je sokken rijden op weg naar de liftjes.
Het resultaat is een ronduit sprookjesachtig station waar de straten fungeren als pistes. Het favoriete vervoersmiddel van de inwoners? Paardensleetjes, die gracieus door de besneeuwde straten glijden. “Je auto laat je bij aankomst achter op de centrale parking buiten het centrum”, vertelt Laura Eloy van het Office du Tourisme. Daar staan er gratis kleine sleetjes klaar die je zelf vooruit duwt om je bagage naar je appartement of hotel te brengen. De wat chiquere residenties hebben een eigen shuttledienst.
Avoriaz 1.800 hoort officieel bij het lager gelegen wintersportdorp Morzine maar groeide de voorbije decennia uit tot het kloppende hart van Les Portes du Soleil. In totaal kunnen in dit Frans-Zwitserse gigagebied 140.000 skiërs te slapen worden gelegd, waarvan net geen 20.000 in Avoriaz. Het centrum bestaat uit hoge appartementsblokken die dankzij het veelvuldig gebruik van hout lijken op te gaan in de omgeving. Ski-in en ski-out wordt hier bijzonder letterlijk genomen. Elke straat is een piste waardoor je zo van het éne naar het andere deel van de stad glijdt. Om terug naar omhoog te gaan neem je een sleepliftje dat door het centrum naar omhoog slingert of boek je een ritje in de paardenslee. “Voor kinderen is dit een waar paradijs”, vertelt Laura. “Ze kunnen hier in alle vrijheid en veiligheid spelen en genieten van de sneeuw.”
LEES OOK: Magisch Méribel: wintersport in het hart van Les Trois Vallées
Ook op de pistes is aan de kleinsten gedacht, met heel wat vriendelijke beginnerspistes en een speciaal kindertarief tot en met 15 jaar. Helemaal uniek is Lil’stash, een mix van een snowpark en speeltuin diep in de bossen van Avoziaz waar kinderen heerlijk kunnen ravotten. Beginnende freestylertjes vinden er kleine houten modules om met hun ski’s of board af te glijden. “Het is de tegenhanger van ons snowpark The Stash, dat een aantal jaar op rij tot beste snowpark ter wereld is verkozen”, weet Aurely. Het concept komt uit de koker van wijlen Jake Burton, oprichter van het bekende snowboardmerk. “The Stash is een milieuvriendelijk snowpark, in het bos en volledig opgetrokken uit houten modules en vol geheime routes waar freestylers hun eigen pad kunnen uitstippelen.”
Wat skiplezier betreft is het aanbod in dit gebied vrijwel oneindig. Les Portes du Soleil is veel meer dan Avoriaz alleen. Het gebied telt liefst 650 pistekilometers, verspreid over twaalf dorpjes en twee landen. Vanuit Avoriaz ski je zo Zwitserland binnen en weer terug. Wel opletten met het dataverbruik van je smartphone. De Zwitsers tellen immers stevig door voor elke megabyte. Les Portes du Soleil noemt zich graag het grootste skigebied ter wereld, al is die titel niet helemaal terecht. Niet alle pistes zijn aaneengesloten, waardoor je soms de bus in moet om van de éne naar de andere plek te geraken.
Die rustmomenten in de bus zijn welgekomen, want dit gebied is zó ontzettend uitgebreid dat je hier echt het gevoel krijgt de halve Alpen te verkennen. Enige nadeel is dat het gebied naar Franse normen niet zo heel hoog ligt. Avoriaz is met pistes tot 2.400 meter het meest sneeuwzeker, maar in de rest van het gebied ski je meestal tussen de 1.000 en 2.000 meter.
Daarnaast is er in dit gigantische gebied ook voor niet-skiërs een ontzettend groot en gevarieerd aanbod. Door de wat lagere ligging vind je hier fantastische wandelroutes in het groen. Voor wie het wat sneller mag, zijn er ritjes op elektrische fatbikes over besneeuwde bergweggetjes. Altijd onder begeleiding, want zo’n mountainbikerit over spekgladde sneeuwpaden is uitdagender dan je zou denken.
LEES OOK: IJsduiken, skiën en véél meer in Les Menuires
Een must voor skiërs en niet-skiërs is een bezoek aan het Eagle Park in Morzine. Hier, op 1.500 meter hoogte, vind je een hele resem imposante vogels die met uitsterven bedreigd zijn. Op het terras van het restaurant ‘Les Aigles du Leman’ worden bezoekers elke middag op een spectaculaire vogelshow getrakteerd “Als je wil, kan je zelfs gaan skiën met een arend”, vertelt Jacques-Olivier Travers, een van de drijvende krachten achter dit project. Daar zeggen we geen nee tegen.
Travers haalt er Fletcher bij, een 14 jaar oude witstaart zeearend die ruim 130 jaar geleden uit de Alpen verdween. “Het is een ontzettend sierlijke vogel die lange glijvluchten kan maken. Dat maakte hem echter ook tot een makkelijk doelwit voor de mens waardoor er intensief op werd gejaagd.”
Dankzij Jacques-Oliver en zijn collega’s vliegen er vandaag opnieuw zeearenden rond in de Alpen. “Met dit project brengen we niet alleen bedreigde vogels terug naar de bergen, we willen toeristen ook opnieuw in contact brengen met de natuur. Hen doen beseffen dat de bossen waardoor ze skiën het leefgebied zijn van heel wat dieren.”
Een paar keer per dag neemt Jean-Jacques een vogel mee op de piste om. Een activiteit die iedereen gratis kan meemaken. Wij zoeven die dag met Fletcher de blauwe pist af. “Het heeft heel wat training gevergd om Fletcher een zetelliftje te laten nemen, maar inmiddels is hij eraan gewoon.” Op de lift met een arend, het is eens wat anders. Eenmaal boven stuurt Jean-Jacques Fletcher de lucht in, waarna hij begint aan een indrukwekkende zweefvlucht naar beneden. Jacques-Oliver skiet erachteraan, en roept Fletcher geregeld terug. “Ik ben hem nog maar één keer kwijtgeraakt, maar uiteindelijk is hij toch terug naar zijn kooi gekeerd”, zegt Jean-Jacques, die de komende jaren tientallen zeearenden hoopt uit te zetten in de Alpen. “Ze hebben hier miljoenen jaren geleefd, maar de mens is erin geslaagd de soort in één eeuw uit te roeien. Daar brengen we nu verandering in.”
We nemen afscheid van Jean-Jacques en skiën terug tot in het centrum van Morzine. In tegenstelling tot het feeërieke Avoriaz is dit een echte stad, die vooral bij Britse toeristen ontzettend populair is. “Morzine telt net als Avoriaz zo’n 20.000 toeristenbedden”, weet Sara van het Office du Tourisme. Morzine voelt aan als een bruisend dorpje, vol bars. Dat kan ook aan onze timing liggen, want we zijn ook hier voor het jaarlijkse gratis festival Rock the Pistes, met een week lang gratis optredens en dj-sets op verschillende plaatsen in Les Portes du Soleil. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Tomorrowland Winter verloopt Rock the Pistes een pak gemoedelijker. Elke dag verhuizen de optredens naar een ander dorp van het gigantische skigebied, waardoor je na een weekje festival het hele gebied hebt ontdekt. Bovendien is het nergens té druk en fungeren de optredens als ideale achtergrondmuziek tijdens de lunch. Ons zien ze hier volgend jaar terug!
Praktisch
- Les Portes du Soleil telt 650 kilometer aan pistes : 140 km blauw, 30 km groen, 380 km rood, 100 km zwart
- Het gebied telt twaalf dorpjes. Wij waren het meest gecharmeerd oor Avoriaz, dat volledig verkeersvrij is.
- https://www.portesdusoleil.com/